Krośnica z kart historii

Jej nazwa należy do typów topograficznych, które określają pierwotny wygląd terenu, pochodzi od słowa krosta - chrosta, oznaczającego wyniosłość, nierówność terenu. Powstawanie nazwy przebiegało prawdopodobnie następująco: Krostna Wieś - Krostnica - Krośnica, aby w 1687 roku uzyskać brzmienie Kroszczena, a w 1743 Kroschnitz, w XIX wieku w użyciu była też forma Krasne Łąki.

Najprawdopodobniej pierwsza wzmianka dotycząca Krośnicy pochodzi z 1297 r. i można ją odnaleźć w dokumencie biskupa wrocławskiego Jana III. Biskup ten podniósł kościół w Raszowie do rangi parafialnego, wymieniając w piśmie kolejne wsie przynależne do nowo powstałej parafii, podaje między innymi Krośnicę.

Do 1436 roku Krośnica była własnością książąt opolskich, później przeszła w ręce hrabiów von Strachwitz z Szymiszowa. Wieś założona została na urodzajnej ziemi pośród lasów. Do bogactwa mieszkańców, oprócz dobrych gleb, przyczyniły się też naturalne złoża żółtej gliny i kamienia budowlanego. W roku 1845 we wsi mieszkały 472 osoby, była szkoła, młyn wodny sławny na całą okolicę i kamieniołom. W latach 70-tych XIX wieku szalejąca epidemia cholery zdziesiątkowała ludność. Śmiertelność była tak wysoka, iż jak podają zapiski w starej kronice "stolarz nie potrafił nadążyć ze zbijaniem trumien". Jednak już w 1910 roku wieś liczyła 608 mieszkańców z tego 597 mówiło po polsku. Podczas plebiscytu w marcu 1920 roku na 357 osób uprawnionych do głosowania za Polską głosowało 208 mieszkańców, a za Niemcami 142.

W roku 1928 we wsi był tartak, początkowo napędzany maszyną parową, a w latach 30-tych XX wieku w Krośnicy powstała piaskownia i cegielnia, tę ostatnią w 1960 roku przebudowano na wytwórnię brykietów z miału węglowego.

Ceglarstwo było rzemiosłem kultywowanym w osadzie z dawien dawna, pierwszym ceglarzem był niejaki Mój.

W 1932 roku Krośnica została samodzielną jednostką parafialną. Po II wojnie światowej przyłączono ją do gminy Izbicko, jako jedno z sołectw. Do dziś jest wsią typowo rolniczą i dla 60% jej mieszkańców rolnictwo jest ich jedynym zawodem.