Borycz z kart historii

Wieś założona została prawdopodobnie w średniowieczu, jednak pierwsze potwierdzone dokumentem informacje o niej pochodzą z 1412 roku. Pierwotnie nazwa osady brzmiała Parz. Obecna nazwa Borycz należy do typu niezmiernie rzadkich w toponomii polskiej (dzięki prastaremu sufiksowi -ycz). Nazwa ta należy do typu topograficznych czyli określających lub odnoszących się do naturalnych właściwości terenu. Był to i jest nadal bardzo popularny sposób nazywania obiektów geograficznych. Słowo pochodzi od staropolskiego bór, stary las (Bór + sufiks - Bor-ycz - Borycz). Drugą alternatywną lecz mniej prawdopodobną kanwę nazwy stanowiłoby nazwisko jednego z właścicieli - hrabiego Borińskiego von Nostropitz.

W roku 1558 hrabia Boriński von Nostropitz wybudował we wsi hutę żelaza i fabrykę drutu, którą później przeniesiono do Kadłuba, a na jej miejscu wybudowano tartak, który służył mieszkańcom jeszcze do 1870 roku.

W 1910 roku Borycz miała 493 mieszkańców, których głównym źródłem utrzymania było rolnictwo.

Podczas plebiscytu w 1920 roku za Polską głosowało 185 jej mieszkańców, a za Niemcami 92. Borycz była miejscem zażartych walk powstańców z wyborowym pułkiem niemieckim pod dowództwem Schustera, którego zdolność bojową poważnie osłabili. Do 1932 roku Borycz stanowiła część parafii Raszowa, a po wybudowaniu kościoła w Krośnicy dołączyła do nowo powstałej parafii.