Wioska została założona w 1300 roku, jak powiadają zapiski zamieszczone w kronice parafialnej, "niedaleko grodu hrabiów Odrowążów" (chodzi o Kamień Wielki - obecnie Kamień Śląski).

Nazwa Otmice należy do typu nazw patronomicznych, pochodzących od nazw własnych, imion, nazwisk, przezwisk właścicieli lub patronów. Zmieniała się ona kilkakrotnie na przestrzeni wieków: około roku 1300 Otmice to Odemitz, a pod koniec XIV wieku Odmice, forma prawdopodobnie wywodząca się od nazwiska Odma lub imienia Otjęsław.

Do roku 1364 wieś była własnością książęcą, później książę Opolski i Wielkosudecki Albert Młodszy przekazał ją Zakonowi Cystersów z Jemielnicy. Zakonnicy w zamian za ten dar zobowiązani byli do odprawiania mszy wieczystych za zbawienie duszy księcia.

Ciężary feudalne nakładane przez Zakon Cystresów na chłopów zamieszkujących osadę rosły wraz z latami. W 1629 roku chłopi podnieśli bunt i zmusili opata do obniżenia wymiaru pańszczyzny i danin. Można się jednak domyślać, że konflikt nie został zażegnany skoro w Otmicach bunty chłopskie wybuchały jeszcze kilkakrotnie. W materiałach faktograficznych można znaleźć informację o buncie za rządów opata Bartłomieja i jeszcze większych za rządów opata Malachiasza, kiedy to wieśniacy spalili rezydencję Cysterów. Zakon, w związku z brakiem pokory ducha mieszkańców, postanowił pozbyć się niesfornej wioski. Początkowo oddano ją w dzierżawę hrabiom von Larisch, potem zakonnicy znów zarządzali osadą, żeby w końcu sprzedać ją hrabiom von Strachwitz z Szymiszowa. Wieś w owym czasie liczyła 2 gospodarzy, 8 zagrodników i 15 chłopów uprawiających 628 mórg urodzajnej ziemi.

Wioska bardzo szybko się rozwijała, co potwierdzają zapisy w "Topographisches Handbuch Oberschlesien" Feliksa Triesta. W 1850 roku liczyła 222 mieszkańców, których dzieci uczęszczały do szkoły w Izbicku. Szkoła na potrzeby Otmic została wybudowana w 1900 roku. W przeciwieństwie do Izbicka, Otmice były wsią bardziej polską. W 1919 roku sytuacja etniczna wyglądała następująco: wieś zamieszkiwały 402 osoby pochodzenia polskiego i 41 niemieckiego. Sytuację tę potwierdziły wyniki plebiscytu. Na ogólną liczbę 262 uprawnionych w głosowaniu wzięło udział 260 osób. Za przynależnością do Polski było oddano 140 głosów, zaś za przynależnością do Niemiec 120.

W czasie II wojny światowej Otmice znalazły się w centrum działań wojennych, ludność cywilna pracowała jako obsługa naziemna wielkiego lotniska niemieckiego Luftwaffe, wybudowanego w bezpośredniej bliskości wsi.

Od końca II wojny światowej, po parcelacji majątku, Otmice stanowią część gminy Izbicko, jak jedno z jej sołectw.